این دانشگاه نباید باعث غرق شدن من بشه
اگه بخوام به شرایط فکر کنم، شرایط برای اینکه شکست بخورم و پسرفت کنم خیلی مهیاست ولی مدام دارم به این فکر می کنم این شرایط سخت باید برام محرکی باشه برای اینکه بیشتر تلاش کنم و خودم رو بالا بکشم از این منجلاب.
یه ورودی مزخرف داریم توی دانشگاه که هیچیش درست نیست. برای رشته ی تئاتر حسن دانشگاه رفتن به اینکه با آدم های هم فرکانس آشنا بشی، کار کنی تجربه کنی و روابط قوی تشکیل بدی برای آینده ولی با این دانشگاه ما و ورودی ما همه ی اینا فقط یه خواب خوشه! اینکه از رشته و دانشگاه قبلیم انصراف دادم و اومدم اینجایی که انقدر مزخرفه و می تونه قشنگ مثل مرداب باشه غمگینم می کنه ولی باید ازش به عنوان یه محرک قوی استفاده کنم که اتفاقا باعث بشه بیشتر تلاش کنم. باید خودم کار کنم باید بخونم باید روی ارشد وقت بذارم که بتونم برگردم تهران.
همیشه دیدیم دیگه کسایی که از یه سری شرایط بد و عجیب غریب به یه جاهای خوب رسیدند. باید اینطوری باشم... این روزها مدام دارم اینو خیال پردازی می کنم و اینطوری خودمو آروم می کنم تا امتحان دیروز و اجراهای مزخرف و مسخره بازی های بقیه رو و اینکه چقدر یه سری ها همه چیزو به مسخره گرفتند و فقط از بیکاری اومدند دانشگاه رو فراموش کنم.(من کنکور دادم ولی ثبت نام بدون کنکور دانشگاه گند زده به محیطش!!) دیروز آب شدم از این مسخره بازی های بچه ها...و خیلی غمگین که چی باید باعث بیشتر تلاش کردن و رقابت من بشه؟ من با کیا باید کار کنم و تجربه کنم؟؟؟ ولی ولی درست می شه آدم های درستو پیدا می کنم... این دانشگاه نباید باعث غرق شدن من بشه.
